Steenbergen; Topdag!
Een aantal weken geleden kwam de wijkverpleegkundige thuis op bezoek en we raakten we aan de praat. Ik vertelde haar onder andere dat mijn man en ik ongeveer 10 jaar een zeilboot hadden gehad maar dat we deze 3 jaar geleden verkocht hadden. De verpleegkundige vroeg of we het zeilen niet erg misten en ik gaf aan dat dit tot nu toe niet echt het geval was geweest maar nu in deze situatie soms het verlangen naar het water en daarmee de rust, ontspanning en natuur wel weer even boven kwam drijven. Zij vertelde mij over stichting VaarKracht. Na haar bezoek ben ik meteen gaan kijken en heb het verhaal over het ontstaan van VaarKracht gelezen; wat een herkenning! Ik heb meteen een berichtje gestuurd en daarin aangegeven dat wij heel graag nog een keer wilden ervaren hoe geweldig het is om op het water te zijn, de wind in je haren ( en natuurlijk de zeilen) te hebben, de zon op je huid te voelen , de zilte geur in de neus op te snuiven maar vooral ook te genieten van de rust en de natuur.
Schipper Ad belde me al snel op om af te spreken wanneer we konden vertrekken en twee weken later was het al zo ver. Er was zaterdag 30 juli prachtig weer voorspeld alleen de wind zou niet echt veel voorstellen.
In de haven stond Ad ons al gastvrij op te wachten en nam ons mee naar hun prachtige zeilboot “Olivia” waar we ook zijn vrouw Bea ontmoette. Na een eerste kennismaking onder het genot van een bakje en wat lekkers voeren we uit over de Steenbergse Vliet richting het Volkerak.
Daar werden de zeilen gehesen en er stak zowaar een zwak windje op, de motor kon uit en de rust die je dan ervaart kennen alleen zeilers. Het was de bedoeling om voor de lunch ergens aan te meren maar de wind nam wat verder toe en dat voelde zo heerlijk dat de gastvrouw de lunch ter plekke heeft klaargemaakt en we het ons tijdens het zeilen goed lieten smaken. Later nam de wind weer zover af dat we nauwelijks nog vooruit kwamen maar het maakte niets uit, het was heerlijk om weer op het water te zijn en de gedachten te verzetten.
Ad zette op de motor koers naar Oude Tonge en daar hebben we op het gemakje door de haven gevaren terwijl ondertussen door Bea op fruit werden getrakteerd. Inmiddels was de middag al een eind gevorderd, de lucht ging wat betrekken en ook mijn batterij begon leeg te raken dus besloten we weer koers te zetten richting haven. Daar aangekomen hebben we nog even kort maar gezellig onder het genot van hapje en een drankje nagenoten. Wij bedanken Ad en Bea, maar ook VaarKracht nogmaals heel erg voor het mogelijk maken. Groeten van Judith
