Joure;  Aan het einde van een grijze Hollandse zomer, deed de zon hard haar best zich tussen de wolken door te laten zien. Dat lukte vrij aardig. Bij aankomst in Joure, scheen de zon en troffen we Cor en Bep met hun prachtige boot aan in de haven. De boot leek nog in mooiere staat dan de vorige keer. En waren Cor en Bep nou nóg jonger geworden?

Met zeven dames, tussen de veertig en tachtig jaar oud, stapten we opnieuw aan boord bij de gastvrije Cor en Bep. ‘Opnieuw’ ging trouwens voor de meesten niet op. Alleen Mireille en ondergetekende waren er twee jaar geleden bij. Toen met een prachtige vaartocht over de Vecht. Dit keer was er door Cor een route uitgestippeld in Zuidwest-Friesland.

Bep zou Bep niet zijn als er binnen een half uur al verse koffie met versnaperingen was uitgedeeld. De trossen konden los en Cor zette koers richting het Sneekermeer en Sneek. Achterin de boot werd kennisgemaakt, bijgepraat en maakte iedereen het zich comfortabel.

Binnen de korte keren had Gabriella het stuur al in handen. Cor ­­zag al snel dat dat wel in vertrouwde handen was en praatte haar bij over de wendbaarheid, navigatie en technische snufjes van het schip. Bep vertelde over de indeling, het slaapvertrek, de do’s en dont’s bij het wc-bezoek en er was, net als twee jaar terug, veel bewondering voor de efficiënte indeling van het schip en tegelijk ook de fijne huiselijke sfeer.

Vlak voor Sneek verhuisde een deel van de groep naar het voordek. Koud maar zonnig. En genoeg te zien bij de binnenkomst van Sneek. Met als hoogtepunt natuurlijk de Waterpoort. Vaak gezien, maar nog nooit vanaf het water. Poseren geblazen dus. Net bijgekomen van Sneek, konden we de tweede Friese stad afstrepen: het kleine IJlst met de smalle stadsgracht en de prachtige overtuinen aan het water.

En ja hoor, weer stond Bep bij het luik met de vraag: lust er iemand al wijn? Dat was niet aan dovemansoren gericht. Vijf minuten later werden de glaasjes wit vanuit de keuken zo het dek op geschoven, inclusief hartige hapjes. Geen nee te koop! En we proostten met vier glazen wit en één glaasje gekookt water op een heerlijke dag.

Bij een steiger legde Cor het schip aan en ging Bep de keuken in. Wij wisten wat dat betekende: tijd voor de McBep! Even later konden we zo aanschuiven aan een rijkelijk gedekte tafel. Stapelen maar, het ene broodje nog imposanter dan het andere. Met een burger, ui-ringen, kaas, gebakken, ei, komkommers, tomaat en als klap op de vuurpijl afgetopt met metchup, een mix van mayo en ketchup. Feest!