Rustig afvarend op de kust van Engeland blikken we terug op hoge golven onderweg, harde wind , vallende sterren, omvallende opstappers, mooie zonsondergang…
De route van Rotterdam naar de aanloop van Great Yarmouth in Engeland…
Rond half 9 verzamelde de eerst opstappers zich op de kade. Tasjes met een heerlijk warm (gesponsord) vest, een windjack en een zonnebril werden uitgedeeld door de organisatie en zodra de voorraden waren aangevuld was het tijd om aan boord te gaan, Hutten werden opgezocht, kasten ingepakt en familie rond geleid. Na een praatje van VaarKracht en de huisregels van de Eendracht doorgesproken te hebben was het tijd op de trossen los te gooien en de haven van Rotterdam uit te varen. Tijdens de 3 uur durende vaartocht richting de Noordzee werd er een calamiteiten oefening gehouden en werd de eerste training gegeven over het vast knopen van de lijnen (beleggen) en het gebruik van de lieren.
Zodra we op de Noordzee waren werden direct alle zeilen opgezet en wakkerde de wind steeds verder aan. Tegen de avond gingen we zo hard dat niet iedereen meer genoeg eetlust had om de heerlijke lasagne op te eten. Uiteindelijk voeren we op de zeilen 8 knopen. Wanneer we alle zeilen op hadden laten staan waren de volgende dag om 4 uur ‘s ochtends al in Engeland geweest, Daarom werd er besloten om wat zeilen te laten zakken zodat we de volgende middag in Engeland zouden arriveren.
Dag 2
Om half 4 ‘s ochtends gaat de deur van je hut open: ‘ goede morgen het is half 4, om 4 uur begint je wacht’. Je stapt half slaapdronken je bed uit en hijs je in een laag kleding: thermolegging, trainingsboek, regenbroek, 2 paar sokken, hemd, t-shirt, dunne trui, dikke trui, jas en regenjas. Als een soort Michelin mannetje meld je je om 3.50 op de brug. Je wordt buiten verwelkomd door een prachtige lucht vol met duizenden sterren. Meer sterren dan je ooit in Nederland in de lucht hebt gezien. Al starend naar het water en de schepen die als lichtjes aan de horizon voorbij komen zie je een aantal vallende sterren naar beneden komen. Ze vallen zo snel dat je gewoon vergeet om een wens te doen omdat je geniet van zo iets moois. halverwege de wacht zie je de lucht in het oosten steeds lichter worden. Zwart, licht, blauw, rood en als de zon dan echt boven komt kleurt de lucht prachtig oranje, en kan je even genieten van een wereld die heerlijk rustig ontwaakt. Een paar meeuwen in de lucht, wind in de haren, water zover als je kijken kan en een prachtige zonsopkomst. Wat heeft een mens nog meer te wensen. Genieten van de kleine dingen in praktijk.
Tussen 2 en 3 uur ‘s middags arriveerde we in Great Yarmouth (Engeland) hier ging iedereen al schommelend van boord. Zodra je een voet aan wal zet schommel je op het land nog een tijdje vrolijk verder. Dus werd al zwalkend het plaatsje verkend, souvenirs gekocht om uiteindelijk te eindigen in de pub met een grote pint bier. Om 6 uur kwam iedereen nog wel weer even aan boord om van de heerlijke spareribs van Rene te genieten.
De avond in de haven werd op verschillende manieren ingevuld. Een aantal namen van de gelegenheid gebruik om vroeg het bed in te duiken om de gemiste slaap weer in te halen. Andere gingen weer Great Yarmouth in om gezellig een biertje te drinken, weer anderen begonnen aan een spelletjes marathon. Uiteindelijk lag iedereen rond een uur of 1 lekker in bed.
Dag 3
Op de derde dag werd iedereen om half 8 gewekt, want om 8 uur stond er weer een heerlijk ontbijt voor ons klaar incl. een heerlijk croissantje. Na een stevig ontbijt werd het tijd om het schip een schoonmaakbeurt te geven: vloeren binnen en buiten werden geschrobd en douches en WC’s werden uitgeboend.
Na deze grote schoonmaak mochten we tot 12 uur nog even Great Yamtouth in, want om 12 uur stond de lunch weer klaar. Na de lunch voeren we de haven uit en begonnen we aan de oversteek van de Noordzee.
Toen we Engeland nog maar net achter ons hadden gelaten kreeg de vaste crew van de Eendracht een oefening ‘man over boord’. Er werd een boei overboord gegooid (de drenkeling) en het was de bedoeling dat deze boei ‘ gered’ zou worden. Het schip maakte een achtje, en in binnen de kortste keren was de boei weer veilig aan boord. Nadat de rust was weergekeerd was het tijd om de zeilen te hijsen en de wind ons mee te laten nemen naar de overkant van de Noordzee. Bestemming is nog onbekend, maar niet veel opstappers maakt dat wat uit. Als we maar kunnen genieten van de blauwe lucht, het weidse uitzicht het prachtige water en de wind in de haren.
Dag 4
De geruchten vlogen de vierde dag over het dek. Gingen we naar Scheveningen of weer terug naar Rotterdam?! Hoe dichter we bij de kust kwamen hoe duidelijker het werd. De laatste tussenstop zou in Scheveningen zijn. Vlak voor de kust moesten de zeilen weer naar beneden gehaald worden. Niet alleen de blauwe wacht (en later de rode wacht) maar iedereen die nog wat energie over had hielp mee met het strijken van de zeilen. De crew van de Eendracht wist bijna niet meer wat ze met zoveel mensen moesten doen.
Rond 7 uur ‘s avonds kwamen we uiteindelijk aan in Scheveningen. Na het aanmeren aten we nog met z’n allen in het dagverblijf: Kip, aardappels uit de oven, salade en witlof met ham en kaas. Toen alle buiken gevuld waren was het tijd om Scheveningen te verkennen. Met een grote groep liepen we naar het strand waar ter gelegenheid van het internationaal vuurwerkfestival de lucht gekleurd werd met prachtige kleuren vuurwerk. Na het vuurwerk splitste de groep zich op. Een aantal gingen terug naar de boot waar ze na het spelen van wat spelletjes hun eigen kooi opzochten, zodat ze de volgende ochtend weer fris en fruitig bij het ontbijt zaten. Anderen maakte Scheveningen onveilig door te gaan stappen.
Dag 5
De volgende ochtend werd iedereen om 8 uur gepord (wakker gemaakt), want om half 9 stond het ontbijt voor ons klaar. Sommigen zaten vrolijk en (redelijk) uitgeslapen aan het ontbijt terwijl anderen toch echt iets meer moeite hadden om wakker te worden na zo’n kort nachtje. Na het ontbijt was helaas alweer tijd om de tassen in te pakken en de trossen los te gooien om weer richting Rotterdam te varen. We waren nog maar net onderweg toen we de mededeling kregen dat we er een brandoefening zou zijn, waar iedereen aan mee moest doen. Alle opstappers moesten zich verzamelen in de theetuin en de crew bluste de fictieve ‘brand’ in hut 1 die, zogenaamd, was veroorzaakt door een oplader.
Tijdens de hele reis werden we door Bianca verwend met een heerlijke massage. Vooral de laatste dag kreeg ze het druk. Ze had de massagestoel niet heel vaak tevoorschijn kunnen halen doordat we veel gezeild hebben en de boot niet erg rustig lag op dat moment. Maar gelukkig hebben heel wat opstappers kunnen genieten van een heerlijke massage.
Tegen 15.00 waren we weer bij de plek waar alles woensdag begonnen was. Familie en vrienden stond ons op de kade op te wachten. Na een gezamenlijke afsluiting in het dagverblijf kon iedereen het certificaat ‘zeevaardigheid’ in ontvangst nemen. Daarna werd de loopbrug naar beneden gelaten en was het tijd om met een lach en een traan afscheid te nemen.
Deze zeilreis van vijf dagen was wat mij betreft een groot succes! Heel veel AYA’s stapten zondag met een vernieuwd zelfvertrouwen van boord. Daarnaast werden deze zeilreis nieuwe vriendschappen gesloten, diepgaande gesprekken gevoerd, zorgen losgelaten en grenzen verlegd.
Deze reis hadden we niet kunnen maken zonder de crew van de Eendracht die met hun geweldige enthousiasme (en soms engelen geduld) nog wel een keer wilde uitleggen hoe die knoop nou ook alweer ging, of waarom we deze lijn moesten laten vieren en die andere juist moest worden aangetrokken. De crew die het op hun beurt weer bijzonder en speciaal vond om te zien hoe zien hoe snel zo’n grote groep mensen elkaar leert kennen, verbinding met elkaar vindt en rekening met elkaar met elkaar houdt.
Ik wil iedereen die deze reis mogelijk heeft gemaakt ontzettend bedanken voor deze geweldige ervaring. En natuurlijk ook alle opstappers (AYA’s), de crew van de Eendracht en de crew van VaarKracht die aan boord waren. Zonder jullie was deze reis nooit zo’n groot succes geworden!
Geschreven door Marijke
Deze meerdaagse GroepsVaartocht met jongeren op Tall Ship Eendracht is mogelijk gemaakt door
het Jaski Fonds en ROPARUN.
