“Hoe gewoon lijkt het en zo bijzonder was het.”

Op woensdag 13 juli stapten ze in Rotterdam op; 22 jongeren die kanker hebben (gehad) om mee te varen op Tall ship Eendracht. Het was nieuw voor VaarKracht om een vijfdaagse zeiltocht te houden en wel op de Noordzee.
Filmpje

Varen op de Eendracht is natuurlijk nooit gewoon, maar zo zag de groep er wel uit. Het was een uitdaging voor de opstappers om te ervaren hoe het is om vijf dagen op een zeilschip en op zee te zijn. Het was eveneens een uitdaging voor het serviceteam van VaarKracht en de crew van de Eendracht om er een fijne en geslaagde reis van de maken.

De uitdaging lag vooral in het onbekende en de onwetendheid van de opstappers. Niemand had het ooit eerder meegemaakt.  Na een eerste kennismaking gingen de trossen los en voer de Eendracht richting zee.  Er stond een stevige wind en buiten de pieren was er een aardige zeegang. Het kon ook niet anders dat velen last van zeeziekte kregen.

Veiligheidsinstructies                                                                Herstel van zeeziekte

De scheepsarts, de oncologisch verpleegkundige en de masseur waren allen alert op het verloop. Gelukkig herstelden allen binnen 24 uur en konden de wachten(diensten) door iedereen gedraaid worden.

Zeilen hijsen en dek schrobben

Er was aan boord veel te leren en te doen. De koers was richting Engeland, waarbij we langs de kust van Dover hebben gevaren, om vervolgens richting Frankrijk naar Oostende (België) te gaan. Daar werd voor de eerste keer weer aangelegd en gingen velen het stadje in. Heel plezierig om even weer aan de wal te zijn en te genieten van de terrasjes en het uitgaansleven.

Engelse kust bij Dover                                                    Ligplaats in Oostende

Oostende en klaar voor de terrasjes

De volgende dag gingen de Eendracht weer de zee op. Alle deelnemers waren goed “in geschommeld” en was er alle gelegenheid om elkaar beter te leren kennen en plezier met elkaar te maken.  De sfeer was bijzonder goed en zowel de crew als de VaarKracht vrijwilligers konden volop genieten van al het mooie dat geboden werd.  Ook de bereidwilligheid om elkaar te helpen en te steunen was enorm.
 
Ontspanning en plezier

Het weer was de hele reis uitzonderlijk mooi. Misschien wat weinig wind, maar dat bood de ruimte om nog meer te genieten en kon er een vaartocht met de kleine RIB worden gemaakt. Als grote verrassing kwam er een grote helikopter die probeerde een man een boord van de Eendracht te krijgen. Een oefening die niet lukte. De oefening “man over boord” was zeer vermakelijk en mooi uitgevoerd.

Oefening “man over boord” door Caya en Hedwig


Spektakel met helikopter

Zaterdag werd de Eendracht na een dag zeilen voor de kust van Walcheren voor anker gelegd en werd het “captains diner” gehouden. Het was een gezellige en feestelijke avond, waarbij – zoals iedere dag – de keukenploeg een heerlijk diner verzorgde.

Ontbijt en captains diner; heerlijk, en zeer gevarieerd

Zondagmorgen werd het anker gelicht en was de koers richting Vlissingen.
Rond 16.00 uur lag de Eendracht met veel bekijks in de sluis en later werden de deelnemers opgewacht door blije familieleden en vrienden. Allen konden voordat men weer naar huis ging het schip nog even bewonderen.

Aankomst Vlissingen

Het afscheid was voor velen een emotioneel moment. De koffers pakken, afscheid van elkaar, de crew en de vrijwilligers was als afscheid van een goede vriend(in) nemen, want zo voelde het.
Na de gezellige “bedankceremonie” en een evaluatie met de crew vertrokken de VaarKracht vrijwilligers weer naar huis. Allen waren het eens, zoals de schipper kort en bondig verwoordde, “het was heel fijn”.

“Eendracht en VaarKracht, samen op koers 2016”

VaarKracht dankt de deelnemers van de werkgroep ”Eendracht VaarKracht, samen op Koers” voor de plezierige samenwerking, Grote dank aan de hoofdsponsor het Jaski Fonds, de crew van de Eendracht, Lions Club Huizen en andere sponsoren van VaarKracht in het mogelijk maken van deze zeiltocht voor jongeren die kanker hebben(gehad).

Kijk ook op Facebook

Onderstaand hebben we per dag een verslag gemaakt door één van de VaarKracht vrijwilligers. Het zijn persoonlijke notities.

Dinsdag 12 juli
Komende vanuit het centrum van Rotterdam, zie je vanaf de Willemsbrug de Eendracht al liggen. Alleen tegen de Holland Amerikakade met hotel NewYork als achtergrond.

Aan boord is een bedrijvigheid van gaande en komende crewleden. Toch wordt je als opstapper direkt opgemerkt en naar binnen geleid. De ontvangst is uitgelaten en gastvrij. Even alle handjes schudden en aanschuiven om nog iets te eten. Sophia en Bianca arriveerden eveneens en allen kregen een hut toegewezen. De welkomtasjes lagen keurig op de bedden. Toen alle nieuwe crewleden aanwezig waren volgde het palaver en konden wij ons aan de crew introduceren.

Voorbereidingen en verkenning van het schip

De kapitein deed de bemannings check en liep de procedures door. Alles was oké. We kregen een rondleiding door het schip om een beetje te weten hoe deze is ingedeeld en ingericht; dit ook in het kader van de veiligheid.

En dan is het aanschuiven aan de grote tafel in de kombuis en begint de echte, persoonlijke kennismaking. Een kaasje, een drankje en een goed gesprek en op tijd de kooi in. Morgen komen onze jongeren. We verheugen ons op de ontvangst.
Robert

Dinsdag 12 juli
Vanavond op avontuur, met een mengeling van kriebels in mijn buik van spanning, zin, enthousiasme en zenuwen word ik richting Rotterdam gebracht. Wat ben ik toch een bofbips, voor de tweede keer sluit ik mij aan bij het team van VaarKracht om mee te zeilen met de Eendracht. En nu niet even voor een dagje, maar voor het eerst 5 dagen over zee. Waarheen? De wind zal het bepalen. Morgen komen de jongeren van de Aya’s aan boord. Voor mij veel nieuwe gezichten, de gasten, de Crew van de Eendracht, en wie zijn er vanuit VaarKracht mee.

Ik vaar mee als masseur voor een vleugje ontspanning.
 
Jasper en Kapitein Leeke onder handen van Bianca

Gelukkig is de Eendracht niet moeilijk te vinden vlak naast de Erasmusbrug aan de Holland Amerikakade. Meteen aan boord voel ik mij thuis en welkom bij warme gastvrije sfeer die de Crew uitstraalt. Om 20.00 uur is de Palaver, waarbij de regels en afspraken aan boord worden besproken. 

Na de palaver krijgen we een uitgebreide rondleiding over en door het schip en zitten we met een klein groepje na en kruipen rond 00.00 uur in bed. Vreemd bed, en wat een herrie die aggregaat, blijft dat de hele nacht aan? Pfftt valt niet mee om in slaap te komen, gelukkig ben ik alleen, dus maakt het niet uit dat ik nog lang aan het rommelen ben, dat is morgen wel anders als mijn slapies er zijn.
Bianca

Woensdag 13 juli
Na een onrustige nacht stap ik om 7 uur onder een heerlijke douche. Om 8.15 uur ontbijt, daarna het schip samen schoonmaken voor de gasten komen. Vloeren vegen, dweilen, toiletten schoon, afwas weg.

Om half 10 komt de eerste groep gasten aan. De sfeer zit er direct gezellig in, aan boord ook nog wat ouders e.d. voor koffie met gebak en een rondje door het schip. 11.30 uur zijn we los van de kade.  

Voor we het zeegat uit zijn krijgen we veiligheidsinstructies voor ons reddingsvest, we horen alle alarm mogelijkheden en zien waar onze vlotten zich bevinden in geval van nood. In elke hut staat aangegeven in welk vlot je gaat.

Dan een ronde met onze kwartiermeesters met heel veel informatie, vol zeilvakjargon, vreemde namen, bakboord, stuurboord, bakstag, kikkers, alle masten, vieren, ……., we oefenen allemaal hoe we de touwen laten vieren, straktrekken en knopen, nog een hele kunst om die knopen goed om te draaien, zal vast wennen de komende dagen.

Na de lunch varen we het zeegat uit, direct ervaren we de toch best aardige verandering in golfslag, onze lijven moeten echt even wennen. Binnen niet al te lange tijd worden de eerste mensen al flink zeeziek, en voeren de eerste mensen al vissen, met de lunch waar we eerder nog zo van genoten hadden. En tja dat valt niet mee als je een ander over de railing ziet hangen. Ik word zelf toch ook wel erg wee vanbinnen, blik op de horizon, blik op de horizon, blik op de horizon, concentreer op de ademhaling, adem in adem uit, adem in adem uit, toch iets meer naar het midden van het schip zitten, adem in adem uit, blik op oneindig, ik wordt steeds stiller, en in ene is het niet meer te houden, ook ik voer de vissen uitgebreid, de rest van de middag blijf ik zitten waar ik zit, niet teveel bewegen, niet teveel praten, toch nog maar een pilletje innemen. Pffft vermoeiend hoor zeeziek zijn. Avondeten, kippenpoten, nou nee bedankt nog maar even, uiteindelijk buiten toch wat aardappeltjes gegeten. En wonderwel knap ik wat om.

Vannacht hebben we wacht van 00.00 uur tot 4.00 uur. Dus om 20.00 uur onze mandjes in en voor slapen tot we gepord worden om halftwaalf om wakker te worden. Het wordt een wat onrustig voorslaapje, veel wakker, nog niet donker. En dan is het half 12 tijd om ons klaar te maken voor de wacht, kleren aan, nog een kopje thee, werkreddingsvesten aan en melden bij het roer op de stuurhut. Het slaapje heeft ons goed gedaan, de zeeziekte is gelukkig weg bij mij. We wisselen om de 30 minuten af bij het roer, we lopen twee keer een controle ronde over het schip om een aantal vaste punten te controleren, checken op brand en water lekkage. Krijgen uitleg in de stuurhut wat er op alle beeldschermen precies te zien is en wat alle betekent en waar we ongeveer varen.

Wat bijzonder zo met een klein groepje in de nacht wakend over hen die veilig onder ons in hun warme nestjes liggen. Heldere lucht, mooie maan, sterren, heldere grote beer. En dan is het mijn beurt aan het roer, wat een machtig stoer gevoel zo in de stilte van de nacht, letten op het koers en roermetertje waar paar slagen naar bakboord, paar slagen naar stuurboord.

He? Die flits was dat nu bliksem, en is dat nu een regenfront? Weer een flits. Spannend, langzaamaan komt de bui dichterbij, het begint steeds harder te waaien. Pfftt best koud, blij dat we al die laagjes over elkaar aan hebben gedaan en ons regenpak al aan hebben. De bui is kort maar pittig, even binnen verder aan het roer, gelukkig valt de onweer mee. 3.30 uur tijd om de rode wacht uit hun warme nestjes te porren. En dan eindelijk 4.00 uur. Moe maar voldaan kruipen we na deze enerverende dag vol up, down’s met een hoofd vol nieuwe dingen in onze warme mandjes en vallen in een diepe slaap.
Bianca

Donderdag 14 juli
In team blauw begint onze dag om 0;00 u in de nacht met de hondenwacht. Hierover hebben Bianca en Tamara geschreven. Moe en voldaan liggen we even na 4;00 u op bed om pas weer gepord te worden vlak voor de lunch. We moeten vooruit eten op de rest van de groep omdat om 12 u onze shift van start gaat. We ontbijten/brunchen met courgette-zalmsoep en haring met uitjes… best prima.

Hans, onze kwartiermeester had een leuke klussenreeks voor ons bedacht. Buiten het serveren van de lunch en het opruimen in de keuken begonnen we enthousiast het voordek te schrobben en aangekoekte resten van de railing te poetsen. Een leuk klusje… leuke bijkomstigheid was dat eigenlijk iedereen nu wel gewend was aan de deining en er geen “zeezieken” meer te bespeuren waren. Iedereen zat lekker te chillen in het zonnetje terwijl team blauw beurtelings aan het roer stond en het ene na het andere zeil ging hijsen of verwisselen en vervolgens trimmen. Best zwaar werk al die grote lappen zeil.

Halverwege de middag zat de shift erop en was er eindelijk tijd voor het bakje koffie waar je normaal in de ochtend mee van start gaat… De koksmaat was gezellig op haar gitaar aan het spelen en er werd gezongen.

We ploften bij de rest in de zon, de krijtrotsen van Dover nog als een klein streepje achter ons en nog geen 5 minuten later werd besloten om met inzet van alle bemanning de zeilen weer te strijken. De wind was zover afgezwakt dat ze weinig nut meer hadden. Dit was een klus van bijna twee uur. Iedereen werd ingedeeld bij de verschillende zeilen, lieren en bakstagen. Hedwig (de boots) gaf iedereen aanwijzingen wat te doen en toen de klus geklaard was konden we zo aanschuiven en aan de volgende verrukkelijke maaltijd beginnen. Team blauw was gesloopt van het harde werken. Kok René en zijn team hadden een verrukkelijke lasagne gemaakt. Omdat de andere teams korte shifts van twee uur hadden gedraaid mocht team blauw nog eens van 20;00 – 0;00 u aan de bak. Omdat het een heerlijke avond was hebben we gezellig bij het roer buiten leuke verhalen met elkaar gedeeld en was Frank met de accordeon “ Bonny was over the ocean” aan het oefenen. De meiden deden gezellige spellen met elkaar en met Vincent en er werd veel gelachen. Af en toe liepen we een brand- en lekrondje door het hele schip. Aan het eind van dit rondje werd ik bruut vermoord (moordspel) door Vincent met een vierpuntsgordel bij de bar.

Gelukkig kan ik het navertellen. Ook wij zijn schuldig aan moorden. Team blauw heeft een complot beraamd om als een echt moordteam op te treden. We begonnen in de middag Maud, de koksmaat op het voordek te vermoorden met haar eigen kussensloop, Thijs, de bootsman was de volgende, hij werd bruut door overmeesterd door Meriam en Margo en op een bankje getrokken om door Bianca met een stopper uitgeschakeld te worden.
                                 
Team Blauw

Daarna grote voorbereidingen getroffen voor het volgende slachtoffer, Willem de stuurman. Hij moest de huik van de ankerspil naast de brug van kant gemaakt worden. Onopvallend lag het grote huik al klaar op de crimescene, toen besloten werd om het zeil te strijken. De huik moest terug waar het hoorde.

Vervolgens werd Meriam zelf met een paalsteekje omgebracht door Gabrielle in de eetzaal. Margo vermoorde per ongeluk Rianne met een rol aluminiumfolie i.p.v. Gabrielle. Gelukkig lukte het later op de avond om ook Gabrielle met dezelfde rol om te brengen. Tamara had echt hulp nodig bij het vermoorden van de scheepsdokter. Hij liet zich niet makkelijk het kopieer hok inlokken, waardoor we hem met grof geweld met drie vrouwen erin getrokken hebben. Ook hem werd niets bespaard. Een uur later was de kok aan de beurt, met een soepkom bij de kaartentafel liet hij zich gewillig overmeesteren. Het was een superleuke en vermoeiende dag.
Margo

Moordspel: Dag dokter Rienk, dag koksmaat Maud

Vrijdag 15 juli
Om 24.04 schrikken we wakker, de wacht is al begonnen en we zijn niet gepord! Wat is er aan de hand? Snel alles aan en met zwemvest naar boven de donkere nacht in. Op de brug verbaasde gezichten, wat komen wij doen? En waarom komen wij pas om 01.15 uur? Grote verwarring! De telefoon stond nog op Engelse tijd en onze wacht is afgelast. Het schip wordt voorbereid voor een anker plaats voor de kust van Duinkerke. Rond 02.00 uur gaat met veel geraas het anker uit. Het anker pakt en wij liggen stil, motor uit en rust.

S’ochtends worden we rustig wakker, het schip ligt nog steeds voor anker. Het normale wachtsysteem is uitgesteld alleen de wachtleiders van dienst hebben per toerbeurt ankerwacht gehouden. Om 8.00 uur weer een lekker ontbijt met vers warm brood. Rond 9.00 van het anker af en op naar de Man over Boord oefening. Een tonnetje overboord, m.b.v. een Williamson turn terug naar de ton waar bemanningslid Caya als drenkeling overboord gaat, Hedwig pikt haar weer op. Voor de opstappers een geslaagde oefening met voldoende spektakel. Er wordt koers gezet naar Oostende. Een rustige tocht op de motor. Windkracht 2-3 en volle zon. Rond koffietijd wordt de rust verstoord. Een Belgische helikopter draait een paar rondjes rondom het schip. Er wordt gevraagd of we op kanaal.. gaat zitten. De kustwacht vraagt of zij twee personen op het schip mogen droppen, weer een oefening. Na onduidelijkheid over de locatie waar onze gasten zullen landen (voor- of achterdek) gaat het spektakel beginnen. Aan een takel abseilt de eerste persoon naar beneden. Hij bungelt een tijd hoog boven het voordek. Helaas begint het schip door de luchtstromen heen en weer te zwaaien en wordt de poging afgebroken. Geen bezoek vandaag, maar wel veel spektakel en mooie fotomomenten.

Oostende komt in zicht. Er is veel tijd voor genieten van de zon, de rust en elkaars haar vlechten. Het wordt steeds gezelliger aan dek. De ligplaats is in Oosten is bereikbaar d.m.v. een smalle sluis. Met de Eendracht is de sluis vol. Na de reis is een mooie ligplaats in een industrieel deel van de haven gereserveerd. Fotogenieke oude loodsen en een betonfabriek waar vrachtwagens af en aan rijden. Voordat de eerste stappen aan land kunnen worden gezet moeten de trossen vast en de loopplank uit.

Oostende centrum ligt op loopafstand. In groepen worden de viskramen, het centrum en het strand verkent. Om 18.30 uur worden heerlijke spareribs, met aardappeltjes en ..geserveerd in het beste restaurant van Oostende aan boord van de Eendracht geserveerd. 

Chocolade fondu

Niemand wil dit missen en iedereen is dus op tijd terug. Het diner wordt afgesloten door een spectaculaire chocolade fondu, een specialiteit van kok René. Een deel van de bemanning sluit de avond af in een lokale kroeg, de rest houdt zich aan boord bezig met spelletjes en een lekkere borrel. 
Nicolette

Zaterdag 16 juli
Om 7 uur op na een por van onze wachtleider. Even ben ik kwijt waar we zijn, geen geluid en geen deining, oh ja we liggen achter de sluis in de haven van Oostende tussen vervallen pakhuizen van voor de vorige eeuw. Op een bankje met een hete koffie in de hand beschrijf ik Ruben, onze blinde passagier waar we ons bevinden en wat het uitzicht is op het industrieel erfgoed om ons heen. Alle hands aan dek, trossen los en door de sluis weer de zee op. Bij het aanleggen was het wachtsysteem overboord gegooid waardoor we nu met alle wachten in de weer zijn om het schip onder zeil te krijgen en de trossen en loopbrug die ons in de nacht met de vaste wal verbonden weer op te bergen. 

Een paar uur later is de rust teruggekeerd en varen we op een ruimende koers op volle zee. In de zon hebben zich op het dek een aantal groepjes gevormd om de act voor te bereiden tussen de gangen van het captains dinner later op de dag. 

Inmiddels voor anker zorgt een kleine zeehond ervoor dat het aantreden voor het dinner nog een paar minuten op zich laat wachten, maar dan staat er een geweldig gedekte tafel klaar voor een dinner van onze top kok Rene. Garnalencocktail voorafgaand aan een rijsttafel opgediend (gezeund) door de bemanning met de acts van de verschillende wachten tussendoor maken de avond tot een gezellig feest.
Ruud

Zondag 17 juli
7.00 uur met een zachte klop worden we wakker gemaakt, wat in termen porren wordt genoemd.   Vliegensvlug douchen (die trouwens heerlijk was) zodat we halfacht aan het ontbijt konden aanschuiven. De kok had heerlijke eitjes gebakken. Wat zullen we die heerlijke maaltijden missen. Na het ontbijt is het opruimen geblazen, zodat we snel kunnen gaan varen. Sopdoeken, emmers en bezems worden uit de kasten getrokken om snel nog even schoon te maken, bedden afhalen tassen inpakken… Met een heerlijk muziekje en vele handen is dit klusje zo geklaard.  Na dit alles gaan Margo en ik de strijd aan om tosti’s klaar te maken voor het hele team. En als je dan toch bezig bent moet je het ook een beetje leuk maken in de keuken…. Muziek aan en zingen maar. Samen met Maud heerlijk galmen in de kombuis. De kok Rene is in de tussentijd bezig om fruit te snijden.  100 tosti’s !!  Zou dat opkomen? Er wordt ingeschat van wel nadat we de hele week al aan het schransen zijn geweest.   Tijdens onze keukentaferelen gaan de anderen een rondje varen in de oranje RIB. 

Ruben in de takels en Rib varen

Dan is het tijd voor een heerlijk bakje koffie op het achterdek. Het is nog iets bewolkt maar de blauwe lucht begint al door te breken. Met Westkapelle in de rug worden de motoren weer gestart. De zeilen worden niet gehesen vandaag ivm te weinig wind. Er wordt nog een hoop lol gemaakt deze ochtend. Watergevechten, spelletjes en de laatste filmpjes en foto’s en selfies worden gemaakt.  Bianca heeft nog een hoop mensen ontspanning kunnen geven met een heerlijke stoelmassage. Even nog relaxen met zijn allen. Tijdens de lunch met de overheerlijke tosti’s wordt er nog gevraagd wat de ervaringen zijn van iedereen. Die zijn overduidelijk positief. Leuk, bizar, interessant zijn woorden die voorbij zijn gekomen maar ook trots en voldaan.  Na de heerlijke tosti’s gaan weer richting Westkapelle en kunnen we genieten van onze prachtige Zeeuwse kustlijn.  Halfvier zullen we bij de sluis in Vlissingen aankomen.  Nog een klein stukje waarna we om vier uur aan de kade liggen.  Familie, vrienden staan ons aan de kant op te wachten. Nog even naar binnen met zijn allen waar Robert van VaarKracht en de Kapitein Leeke van de Eendracht hun slotwoord houden. Er wordt aan iedereen een zeevaardigheidscertificaat uitgedeeld.

Certificaat Eendracht

Een pot gevuld met heerlijke Engels drop wordt overhandigd aan het Eendracht personeel, die ons met zoveel positiviteit en geduld hebben begeleid deze dagen. Dan is het tijd voor afscheid. Warme knuffels en zoenen worden uitgedeeld en hoor toch regelmatig in mijn oor de wens of er een herhaling volgt op deze fantastische reis. Een aantal jongeren worden in het Vaarkracht busje op het station in Vlissingen afgezet, Anderen gaan met familie naar huis. Samen met het personeel van de Eendracht nog een evaluatie waarna wij ook afscheid nemen.  Met een voldaan en vrolijk gevoel stappen ook wij in het Vaarkracht busje om ons heerlijk te laten vervoeren naar Huizen waar wij allemaal woonachteng zijn.  Het slotwoord laat ik aan Robert over maar denk dat we allemaal terug kunnen kijken op een onvergetelijke reis met heel veel humor, moordwapens, heerlijke maaltijden, wachten draaien, porren, termen waarvan je niet eens wist dat ze bestonden, weinig slaap, zeebenen, misselijkheid, crackertjes, drank, spelletjes, positiviteit, lekker kletsen, foto’s, film, spierpijn, massages, varen, zeilen, ………………… en zo kan ik nog wel even doorgaan.    
Meriam

Aan de lieren