Wsv Viking verwelkomt de honderdste VaarKracht gast
Zondagmorgen 8 oktober is het nog stil in jachthaven de Viking in Den Bosch. Niet zo vreemd, dit weekend wordt het vaarseizoen afgesloten met een tweedaagse tocht naar Gorinchem en de deelnemers hieraan liggen nog uit te rusten van de feestavond die tot in de kleine uurtjes duurde. Maar op de spiegelkotter van schipper Gerrit waait de grote VaarKracht vlag al fier in de wind om een bijzondere gast aan te kondigen. Vandaag ontvangen we de honderdste gast sinds Viking zo’n vier jaar geleden besloot haar medewerking te geven aan deze organisatie en haar mooie doelstellingen.
Ook gastvrouw Diana en havenmeester Wim, evenals bestuursleden Lonneke en Joost zijn al vroeg van de partij en vormen samen met schipper Gerrit en zijn echtgenote Helmy het welkomstcomité voor onze gast Elly met haar gezin en enkele goede vrienden . Klokslag elf uur maken zij hun entree en zitten al snel te genieten van een kopje koffie en een stukje van de speciale jubileumtaart. Hierna wordt Elly namens het Viking bestuur in de bloemetjes gezet door Lonneke en zijn we klaar om aan boord te gaan.
Het was de afgelopen dagen nog even spannend of de tocht vanwege de weersomstandigheden wel door kon gaan, maar omdat de boot van Gerrit lekker ruim is en voldoende mogelijkheden biedt om bij slecht weer binnen bij de kachel te zitten hadden we besloten de knoop door te hakken. Een juiste keuze blijkt nu, want zodra we aan boord stappen zien we al wat licht plekken in de bewolking en geeft een deel van het gezelschap de voorkeur aan een plaatsje op het achterdek.
Zo naderen we de sluis met de mannen bovenop en de dames knusjes bij elkaar achter de ramen. Na een vlotte sluis doorgang zetten we koers richting Heusden, de al bijna traditionele VaarKracht bestemming vanuit onze jachthaven. Tijdens het uurtje varen worden de lunchpakketten van gastvrouw Diana aangesproken.
Als snel naderen we de haven waar de boot vakkundig wordt aangelegd op een plaatsje dicht bij het stadscentrum. Inmiddels heeft ook de zon besloten zich van haar beste kant te laten zien en de gasten besluiten een wandelingetje door het historische stadscentrum te maken.
Na een uurtje melden ze zich weer aan de steiger en vertelt zoon Jeffrey mij dat hij een winkeltje te hebben bezocht waar nog op een authentieke wijze waskaarsen worden vervaardigd. Dit sprak hem bijzonder aan omdat hij zelf als laborant werkzaam is op een kaarsenfabriek. “Toeval bestaat niet” denk ik. Ook de anderen hebben genoten van het stadje en het mooie weer en Elly zoekt moe maar voldaan weer haar plekje op de boot op. Tijdens de terugtocht manifesteert zich al snel de Brabantse gezelligheid bij de warme kachel als Helmy de gasten een glaasje wijn serveert. Terug in de haven vinden we een plekje in ons sfeervol clubhuis waar we te midden van de inmiddels ook gearriveerde deelnemers aan de afsluitingstocht nog napraten onder het genot van een hapje en een drankje.
De uitnodiging van Diana om een kop erwtensoep te nemen laten de gasten zich geen twee keer zeggen. Met de afspraak dat we de onderweg gemaakte foto’s opsturen en dat ze zeker in het voorjaar weer welkom zijn, nemen we afscheid van een tevreden gezelschap en zien we Elly vertrekken met het boeket bloemen en het restant van de jubileumtaart, zodat ze thuis nog even kan nagenieten.